قول سدید

امام صادق (علیه السلام)می فرمایند: «تواضعوا لمن طلبتم منه العلم»؛در پیشگاه کسی که از او دانش می آموزید، فروتن باشید. (اصول کافی1: 36) استاد داشتن و از علم و نصایح او بهره بردن همواره جزء توصیه های اخلاقی بزرگان دین بوده است، چنانچه مشهور است استاد العارفین آیت الله قاضی(ره) بیان داشته است اگر کسی نیمی از عمرش را جست وجو کند و استادی کامل بیابد تا نیم دیگر را با ارشادات او سپری کند ارزش دارد! سیره علمای بزرگوار نیز همواره این گونه بوده که علم و حتی زندگی خود را با مشورت و هدایت یک استاد پیش می برده اند. افزون بر این همواره نهایت کوشش را در تکریم و تعظیم اساتید خویش ابراز می داشتند و برکت علم را در همین احترام می دانستند. تکبر در برابر استاد و اظهار وجود کردن در ساحت او یکی از آفات دانش است شاگرد باید همواره خود را پایین تر و مدیون استاد بداند و هیچ گاه خود را بی نیاز از او تلقی نکند. چنین شاگردی حتی اگر به مدارج بالای علمی هم برسد باز هم با اتکای به استاد سخن می گوید و این را مایه عظمت خود می داند. >در همین رابطه بیان مطلبی از استاد اخلاق دولت خالی از لطف نیست. جناب حجت الاسلام والمسلمین دکتر مرتضی آقاتهرانی در جلسه ای که تعدادی از طلاب و دانشجویان حضور داشتند در مورد شیوه بیان مطالب خود در هیأت دولت نکته ای آموزنده بیان کرد.
حجت الاسلام آقاتهرانی هم تحصیلات بالای حوزوی و هم تحصیلات عالیه دانشگاهی دارد. او در زمان تحصیل در غرب مسئولیت امامت جمعه و جماعت، اداره موسسه اسلامی نیویورک را هم به عهده داشت. ایشان نزد اساتید بزرگی مانند آیات عظام علی صافی، مظاهری، مصباح، جوادی آملی، بهجت و ... تلمذ کرده اند و اکنون از اساتید درس خارج حوزه است.

ایشان هم چنین به عنوان استاد اخلاق دولت نهم و دهم در هیأت دولت حضور داشته و دارد. ایشان در مورد مباحث اخلاقی ارائه شده در جلسه مذکور نقل کرد: «من برای هر جلسه درس اخلاق دولت یک روز مطالعه می کنم و بسیار به ندرت اتفاق افتاده بی مطالعه به هیأت دولت بروم. مقید هم هستم پس از مطالعه مطالب را مکتوب کنم. هر بار نیز خود را موظف می دانم یادداشت های خود را محضر استادم آیت الله مصباح یزدی برسانم تا رویت کنند. ایشان هم بزرگوارانه یادداشت ها را با دقت می خوانند و مواردی را اضافه یا حذف می کنند. برخی اوقات مطرح می کنند این مطلب گرچه خوب و درست است، اما بیانش در این زمان درست و به صلاح نیست و یا اینکه مطالبی را اضافه می کنند که بیانش را مفید می دانند. تمام حک و اصلاح های ایشان را با خط خودشان هنوز نگه داشته ام! این کار برکات زیادی برای من داشته است و همیشه غیر از درس اخلاق دولت سعی می کنم سایر نوشته هایم را نیز ابتدا به استادی بدهم مطالعه کند و نظر بدهد. این موهبت گرانبها را از مرحوم آیت الله علی صافی یادگار دارم. روزی در محضر ایشان بودم که به من فرمود هیچ وقت به خودت متکی نباش و مقید باش که نوشته هایت را قبل از علنی کردن نزد یک استاد زبردست بفرستی. تا امروز این توصیه ایشان را حتی المقدور عمل کرده ام.»
شاید بخشی از مشکلات در عرصه فرهنگی و سیاسی کشور این باشد که موضع گیری ها بر اساس منطق و عقلانیت صحیح بیان نمی شود. شخصی راجع به مطلبی که درباه آن تخصص ندارد سخن می گوید و از سوی دیگر کسان دیگری نیز که همچون او متخصص نیستند غیر متخصصانه و غیرمنطقی به انتقاد از آن موضع می پردازند و این امر سبب مشوش شدن فضای کشور و جامعه می شود. فرض کنید اگر همه سخنرانها و صاحبان تریبون قبل از بیان مطلبی با بزرگی مشورت کنند حجم وسیعی از ناملایمات سیاسی و فرهنگی حذف می شود. اگر فیلم سازی قبل از شروع کار، فیلمنامه خود را در معرض کارشناسان و اساتید قرار دهد با نمایش فیلم احساسات و عواطف مردم جریحه دار نمی شود؛ چرا که کار بر یک تکیه گاه مستحکمی بنا شده است.
تواضع در مقابل اساتید و با استناد به سخن و نظر بزرگان سخن گفتن هنگامی محقق می شود که تکبر و هوای نفس در وجود آدمی کنترل شده باشد و باد غرور علمی در سر نپیچیده باشد.

کلمات کلیدی : گزارش